In de jaren 80 was er een
winkelstraat in Den Burg die ze omgedoopt hadden in “Wolstreet”. Voor een van
de vele wolwinkeltjes in Den Burg breide ik truien. Op verzoek van klanten maar
ook gewoon voor in de winkel als voorbeeld.
Dit
vest heb ik al eens laten zien. Paula heeft hem ook gehaakt met een andere
haaksteek in het voorpand en een iets diepere hals. Het was een mooi begin om
mijn oude liefde weer op te pakken. Het breien ging weer heerlijk als vanouds.
Soepeltjes gleden het achterpand en de
mouwen van de pennen.
Hoe anders was het met dit
vest! Ik had zoveel lovende woorden over Alpaca wol gelezen en dacht dat wil ik
ook proberen! Maar het werd een worsteling. Een teleurstelling zelfs. Ik brei
normaal gesproken zonder patroon en dat was altijd succesvol. Maar deze wol
stribbelde ernstig tegen. Ik was bang dat ik het breien verleerd was.
Ik ben op zoek gegaan naar
een origineel patroon van
Drops, bijpassend bij het garen. Dat was de oplossing. Ik koos voor een
top-down gebreid vest.
En zo is het helemaal goed
gekomen en ben ik blij met weer een fijn vest in mijn garderobe. De toon is
gezet, ik ben weer helemaal in de breimodus.
Dat wil niet zeggen dat ik
niet meer haak. De zussendeken groeit ondertussen ook gestaag! Hier zien jullie al een sneak preview. De steken hebben we weer gepind op ons bord Zussendeken. Kijk hier maar eens.
Veel handwerkplezier en een fijn weekend!
Oh, wat een prachtig, fijn vest! Het is vast heerlijk warm en zacht.
BeantwoordenVerwijderen