vrijdag 29 januari 2016

Fotoshoot op zussendag

Eens in de zoveel weken houden we een zussendag. Esther woont op Texel, ik niet meer. Maar ik vind het heerlijk om er terug te komen. Zoals altijd als we elkaar opzoeken, ging ik met een kofferbak vol handwerkjes naar Den Burg. Mijn dekens overgeladen in Esthers kofferbak, waarin de hare ook al lagen. Samen naar Ceres gereden, een prachtig plekje op Texel.
Met deze dekens heeft ons samen handwerken een vlucht genomen. Ze blijven onze favoriete dekens. Op deze foto zie je ze mooi over het hekje hangen. Het is jammer dat we geen videofilmpje hebben gemaakt. Het was windkracht 6 en voordat zulke lappen haakwerk dan netjes op een hekje willen blijven hangen. . . . . . .
Zelfs onze capuchons waaiden alle kanten op ☺.
Mooi uitzicht hè.
Hier aan de Waddenzeekant is het prachtig.
Na Ceres zijn we naar de Hoge Berg gereden, nog een favoriet plekje van ons.

En dan nog even de hele santekraam uitgestald. . . . . Vooraan de dekens van Esther, op het achterste bankje de mijne. 
Als we hadden kunnen uitrekenen hoeveel uurtjes haakwerk daar bij elkaar lagen, hadden we een prijsvraag uitgeschreven. Maar we konden het zelf niet tellen ☺☺

En vandaag? Hebben we alweer zussendag, nu niet op Texel, maar bij mij thuis. Heerlijk bomen over nieuwe plannetjes. Daar gaan we jullie binnenkort vast meer over vertellen.


vrijdag 22 januari 2016

Een beetje nostalgie

In de winter als de kortste dag geweest is, maar het toch teleurstellend lang donker blijft, mag ik graag wat in huis rommelen. Weer orde scheppen in alle spullen die er in de aanloop naar Kerst binnen zijn geslopen. 

Ik kwam ook langvergeten werkstukjes tegen.

Deze lange lijs heb ik ooit voor oma gemaakt  toen ik ongeveer
14 was. Hij heeft tientallen jaren bij haar op de stoel ‘gehangen’. Oma is over de 100 geworden.Nu is hij weer terug bij mij.
Onlosmakelijk verbonden met mooie herinneringen.

Parijs is de stad van de liefde. Tot voor kort kwam ik er elk jaar wel. Die liefde voor Frankrijk is in m’n tienerjaren ontstaan. Ooit heb ik dit borduurwerk gemaakt. Tot ophangen of inlijsten is het nooit gekomen. Maar nostalgisch is hij wel. 

In de jaren 70 was het mode om op de kontzak van je spijkerbroek hartjes te borduren. Ik heb wat kontzakken versierd! Helaas die spijkerbroeken zijn er niet meer maar zo’n engeltje zat ook ooit op mijn achterkant!

Zo, klaar met wegdromen naar het verleden. En tijd maken voor de stash die ik nog steeds niet verwerkt heb. Het plan is er al!


 Fijn weekend en veel handwerkplezier.


vrijdag 15 januari 2016

Laat de winter maar komen

Bij EchtStudio zag ik een mooie hangmuts en kolsjaal. Gemaakt van prachtig garen. Meteen 3 bollen meegenomen en aan de slag gegaan.
De muts laat zich lastig fotograferen als je geen ‘etalagekop’ hebt. Daarom ziet hij er een beetje vreemd uit op de foto.
Op de site van EchtStudio staat het patroon van de muts met daarbij een mooiere foto.

Voor de kolsjaal heb ik gewoon ‘mijn eigen ding’ gedaan. ‘Ergens op internet’ zag ik een keer een mooie manier van het haken van de eerste toer, waardoor je een mooie onderrand aan je haakwerk krijgt. Voor zo’n sjaal is dat natuurlijk mooi.
Ik heb 150 lossen opgezet, tot ring gesloten (wel even opletten dat er geen draai in de ketting zit). Vervolgens ben ik stokjes gaan haken. Niet in het lusje van de ‘V’, maar in de achterkant van de steek.
Daardoor krijg je aan de onderkant net zo’n mooie V als je aan de bovenkant van je haakwerk hebt.
Ik haakte steeds 3 toeren stokjes waarbij ik in de achterste lus haakte, vervolgens één toer waarbij ik achterlangs om de bovenkant van de stokjes uit de vorige toer stak. Oef, dat klinkt ingewikkelder dan het is. Ach, gewoon steeds alleen in het achterste lusje steken, geeft al een mooi effect.
Ohja, dit garen heb ik gebruikt.
Mooie kleuren en het haakt heerlijk weg.

Ik heb nu dus een lekkere warme muts en sjaal, dus laat de winter maar komen.

Veel handwerkplezier.

donderdag 7 januari 2016

Vallende blokjes

Aan het eind van de zomer vroeg mijn jongste zoon: mam kan je voor mij ook zo’n mooie deken maken? Techneut als hij is, had hij al bedacht dat het een “tetrisdeken” moest worden. Als trotse handwerkmoeder zeg je dan geen nee.

Na wat surfen op het WorldWideWeb was het ontwerp geboren. Ik had al een dagje met Paula afgesproken. Zij woont dicht bij Echtstudio dus daar kon ik mijn slag slaan.
Het was nog een leuke puzzel om de mooiste kleurcombinatie te maken want de keuze in Stylecraft is enorm! We waren wel een uurtje zoet in de winkel. Ik had 3 (!) mandjes nodig om alle bollen in te doen. Nog nooit heb ik zo’n groot project gemaakt. Deze deken moest namelijk minstens 2mx2m worden.
Thuis gekomen ben ik direct aan de slag gegaan. Omdat het een warme deken moest worden heb ik dichte granny’s gehaakt. 
En dan gaan de stapeltjes groeien. Dat vind ik altijd zo leuk! Steeds maar meer en meer!
Nu kon ik eens goed gaan berekenen hoeveel lapjes ik in totaal moest gaan maken.
Voor een 2-persoonsbed moest hij minstens 2 meter worden. Dat zijn 16 lapjes lang en breed.
Dat is 256 stuks. Best veel! Jullie begrijpen dat er veel van m’n haaktijd in de deken ging zitten. Maar zoon was zo enthousiast en keek er naar uit om de deken op zijn bed te hebben. En wat doe je dan als moeder??
Stug doorgaan! De bolletjes gingen mee naar Groningen, naar Maastricht, naar Amsterdam….. Iedere trip met de auto benutte ik om lapjes te maken.

Begin december bedacht de technische zoon een timelapse te maken van de vallende blokjes. En de planning was om dat in de kerstvakantie te doen. Oeps! De stand was toen ongeveer 170 lapjes. Maar het lukte!

Het was een  groot object, zeker met ook nog de kerstboom in de kamer. Samen hebben we een middagje lapjes gelegd en foto’s (185) gemaakt.
Met als eindresultaat deze deken.
En dan zorgen dat de lapjes op de juiste volgorde blijven om ze in elkaar te zetten. Ik heb stapeltjes per rij gemaakt en ze genummerd.
Alles in een bak en aan de slag…

Als de deken helemaal klaar is komt hij uiteraard nog even voor het voetlicht.

Ondertussen staat er ook weer een trui op de pennen want mijn oude liefde breien blijft maar lonken.


vrijdag 1 januari 2016

Een tikkeltje roze

Ben je wel eens in Italië geweest? Oooh wat hebben ze daar lekkere koffie.
En overal schenken ze dat in een nette kop, niks papieren bekertjes. Tijdens een rondje shoppen kwamen we langs zo’n koffiewinkeltje met in de etalage een roze Bialetti percolator. Ik viel als een blok voor het koffiemakertje, perfect voor mijn ochtendbakkie in m’n eentje.

Weer thuis ben ik hem elke dag gaan gebruiken. De koffie maak je op het fornuis dus het oortje wordt wel eens te heet. Wat doe je dan als haakster??? Een duik in de bak katoen en op jacht naar roze bolletjes. Na wat zwerven op internet wilde ik zo’n pannenlap met een mini-granny maken. 
En ik had nog wel wat bijpassende bolletjes.
Ik heb de pannenlappen in vasten gehaakt zodat ze lekker stevig zijn. Een groen randje erom en klaar weer.
En dan even een gezellig tafereeltje maken. Als je goed kijkt zie je dat ik wel vaker een gek souvenirtje mee neem van vakantie. Deze stamt zelfs uit de jaren 80!

En weer is er een restje gebruikt, maar kijk er is nog keuze genoeg voor nog meer maaksels.
Ik heb weer met veel plezier een duik genomen in m’n voorraad garen. Hebben jullie dat nu ook?

Paula in ieder geval wel. Een klein jaartje geleden kocht ze van wat dierbare centjes (dierbaar door van waar ze afkomstig waren) een regenboog aan bollen Stylecraft. Hiervan haakte ze inmiddels twee tassen en een dekentje (foto's volgen later). Nu is er nog een restje over.
Eerst begon ze met een lap in V-steken, dat stukje zie je links in de bak liggen. Dat ging hem toch niet worden. Nu worden alle restjes verwerkt tot granny's. Wat dat gaat worden? Dat weet ze eigenlijk nog niet precies. Het hangt er helemaal vanaf hoeveel het er worden. Wordt vast snel vervolgd, want zulke granny's haken heerlijk weg.

Zo, dit is dan weer ons eerste berichtje in het nieuwe jaar. We wensen jullie allemaal een

heel gelukkig, gezond en creatief 2016.