Een onschuldige verslaving

In een vorig bericht zei ik al dat er met m'n productie niets mis is, maar dat het bloggen er helaas bij ingeschoten was. Dusss hou je vast, hier volgt een overzicht van m'n breisels. Ik denk wel eens wat bezielt me toch om juist in de zomer te gaan breien?!?!

Dit vestje is gemaakt van Farbklexx, handgeverfde strengen Merinowol met polyamide. Super zacht!

Wat dan weer heel geinig is: de breipennetjes passen bij de kleuren van het vestje. In de jaren 80 heb ik ze in Parijs gekocht. Als ik een mini-breiwerkje maak komen ze heel goed van pas.

Het volgende project was een vest van dikke Merino wol. Punt van discussie blijft of dit nu grijs of lavendel is.

Wat me vooral aansprak was het steekje. Alle toeren worden recht gebreid. De teruggaande naald wordt 1 steek recht gebreid, 1 steek averecht afgehaald met de draad achter het werk, (wat de goede kant is). Met een oneven aantal steken krijg je dit mooie honingraatje.

Van pennen  7 naar pennen 2,5! Dat is een verschil van dag en nacht. Als ik eerlijk moet zijn, brei ik het liefst met de dunne pennen. Vooral het breien met rondbreinaalden vind ik het fijnst. Voor een mutsje kies ik dan 40cm lengte. Dat zoeft er echt over!

Voor het 'kroontje' zijn wel gewone sokkennaalden zonder knop nodig. Ik blijf wel de imperfectie irritant vinden. Wat een geluk dat hij op mijn hoofd zit, dus ik kan het niet zien ;-)

Tja, manlief wilde ook een muts. Dus nog zo'n bolletje verloopgaren gehaald en een glad mutsje gebreid. In de zomer gebreid en nu in november heerlijk op onze hoofden bij de frisse avondwandeling.

Je snapt het, een variatie gemaakt in de kroon.

Tenslotte nog een schapenmuts gemaakt van IJslandse wol. Dikke pennen, snel werk. In één vrije dag gebreid in oktober. Hij is voor een goede vriend die viel als een blok voor de schaapjes. Maandag komt hij hem persoonlijk halen. Aangezien hij regelmatig in het Midden-Oosten verblijft, heeft hij hem hier in ons koude kikkerlandje wel nodig ;-)

Ondertussen borduur ik gewoon verder en brei ik er lustig op los als het te donker is om de kleuren van m'n DMC te kunnen onderscheiden. Is dit nu een verslaving of gewoon een heerlijke hobby??