Haakmuseum

In deze warme vakantieperiode kom ik zelf nauwelijks aan handwerken toe. Ik zou wel graag willen maar er zijn zoveel andere dingen te doen! Zoals afkoelen tijdens een avondwandeling op het strand. Of een rondje op de fiets vlak voor zonsondergang. Op Texel wonen lijkt voor veel mensen het jaarrond vakantie vieren maar ik kan je vertellen dat het voor ons ook gewoon thuis is. Wij gaan graag naar Frankrijk op vakantie. En laat afgelopen jaar mijn man nu een haakmuseum hebben ontdekt in een van de folders in het vakantiehuisje. Daar wilde ik heen!

Het moest wel heel bijzonder zijn want zoals hier op het bord staat: haken zonder haaknaald....met de vingers. O o wat was ik nieuwsgierig. Het was bij een vrijstaand woonhuis. Er leek niemand thuis. We belden en klopten, geen reactie. Tenslotte deed een meneer open, "oui oui elle est la" zei hij en via de keuken werden wij het museum ingeloodst. De ingang was om de hoek bleek later.

Er was nog een echtpaar op bezoek. In rap Frans vertelde de mevrouw wat ze allemaal maakte. Ik versta gelukkig wel Frans maar moest goed luisteren. Ze ratelde vol enthousiasme door over haar haakwerk.

Terwijl ze tekst en uitleg gaf aan het andere echtpaar zwierf ik door het museum(pje).  Ik mocht alles fotograferen. Is dat niet bijzonder???

 Onvoorstelbaar wat ze allemaal met haar handen gehaakt heeft. Zonder patroon en met allerlei verschillende steken.

Kussens, babykleding, mutsjes, van alles lag daar tentoongesteld. Alles was ook te koop.

Op het kleine blauwe kaartje staat: 9 pièces 56€. Een serie kussens, allemaal verschillend.

Deze lampenkap vond ik ook prachtig gemaakt.

Ze had blijkbaar de smaak te pakken want er stond een hele serie lampen.

Ik heb genoten! Wat had ze veel gemaakt. Tijdens mijn toer bleef ze maar vertellen hoe ze te werk ging. Ze vertelde dat ze weduwe was en iedere dag begon met een wandeling. Daarna deed ze het huishouden en dan was het tijd om te haken. Vooral ontspannen te werk gaan is belangrijk vertelde ze. Makkelijk gaan zitten en heerlijk haken. Ze haakt wel 5 tot 7 uur per dag! Het is haar passie en geeft invulling aan haar leven.

Ze heeft ook het Guinness of records gehaald. Ze is de enige ter wereld die deze techniek beheerst. Ze is regelmatig op tv geweest. Wat een bijzonder bezoek!

Dit wilde ik jullie graag laten zien. Wat een inspirerende vrouw!
We gaan binnenkort op vakantie. Naar een ander gebied, ik verwacht niet weer zo iets bijzonders te bezoeken, maar je weet maar nooit! Ik hou m'n ogen en oren open!

Op pad met een mandje wol

Al een heel poosje ben ik de ban van Fair Isle breien zoals vast wel opgevallen is. ;-) Op de Weversmarkt in Hoorn heb ik pakketjes Shetlandwol gekocht. O, o, wat was ik blij met alleen al het bezit van die wolletjes. De kleuren zijn zo mooi! De draad bevat meerdere tinten in die zelfde kleur. Ik kan er heerlijk bij wegdromen. Maar daar heb ik ze natuurlijk niet voor gekocht. Het moet verwerkt worden in breiwerk geïnspireerd op de natuur op Texel. Ik ben op dat idee gekomen door Felicity Ford. Zij heeft een prachtig boek uitgebracht: Stranded Colourwork Sourcebook. Kijk maar eens op haar blog. Uren heb ik doorgebracht met dat boek op schoot. Ik ben werkelijk anders gaan kijken naar mijn omgeving. Ik zie kleuren, patronen, veranderingen van seizoenen die ik eerder niet zo duidelijk tot me door liet dringen.

Afgelopen zondag ben ik met manlief op pad gegaan, gewapend met een bakje wol en mijn Iphone.
En zie het resultaat.

Ik had m'n bakje even neergezet en een nieuwsgierig schaap kwam al kijken wat ik aan het doen was.

Uit het bakje probeerde ik de kleuren te pakken die het beste bij dit plaatje passen.

Gebeurt het al bij je? Dat het plaatje in kleuren en vormen uit elkaar gaat vallen?

Hier en daar liggen zwerfkeien uit de ijstijd in het landschap. Daar groeien mossen op die ik voorheen nooit zo had bekeken.

In het poldertje Ceres bloeide er nog van alles. (ik ben werkelijk onwetend van de namen, ik geniet gewoon van wat ik zie). En dan de uitdaging om de juiste kleuren uit m'n mandje te vissen.

Ik weet nu al dat ik de collectie ga aanvullen.......

Zelfs al je eerst denkt 'hier zit niet veel kleur in' blijken er vele groenen en bruinen in te zitten.

Oh dat vlindertje!

In de duinen staat nu de hei volop te bloeien. Prachtig!

Met frisgroene varens er naast.

Aangekomen op het strand blijkt dat daar ook veel kleuren te vinden zijn.

Voorlopig kan ik naar hartenlust met m'n wolletjes aan de gang. Er komt uiteraard een vervolg op dit blogbericht. Maar eerst uitvogelen hoe ik dit alles omzet naar breiwerk.

Als je dit weekend er op uit trekt merk je misschien wel een verandering in je manier van kijken.
Veel handwerkplezier en geniet van onze gemeenschappelijke creatieve hobby.

Souvenir de France

Inmiddels ben ik al weer een aantal weken terug van vakantie. Zuid Frankrijk, het blijft mijn favoriete bestemming. En waar ik vooral gek op ben? De marktjes in de kleine dorpen.

De kleuren en geuren daar. . . . Dat is toch genieten!

Heerlijk om hier rond te struinen en wat lekkers te halen.

Eén kraam ben ik vergeten te fotograferen. . . . .  De kraam met de zeepjes.

Ik kon het niet laten om er TIEN mee te nemen. Ze liggen nu heerlijk te geuren op de slaapkamer. Jammer dat jullie ze niet kunnen ruiken.
"Maar je zegt tien? Er liggen toch maar negen zeepjes daar?" hoor ik je denken.  Klopt!

Eentje heeft al een mooi jasje gekregen.

Alweer een echt stashproject. Herinner je je deze nog? Van vroeger?

Ooit overgehouden van het haken van gordijntjes of van mijn ronde tafelkleed. Die zijn allemaal allang versleten en verdwenen. Maar twee van deze bolletjes hebben de tand des tijds doorstaan.

Dus in de schaduw op het overdekte terras in Frankrijk haakte ik eerst twee blokjes, één voor de voorkant en dezelfde voor de achterkant. Aan de bovenzijde nog wat randjes met stokjes en lossen gehaakt, gewoon zoals het uitkwam. Bovenste rand met een picootje.

Bewaren jullie ook altijd die ophanglintjes die in kledingstukken zitten? Ik in ieder geval wel. En hier kwamen ze mooi van pas.

Zeepzakje nummer 1 is dus klaar. Nog 9 te gaan, want daarvoor heb ik al die zeepjes gekocht. Worden het negen dezelfde zakjes? Neeeee, dat vind ik saai. Ik wil proberen voor elk zakje een andere handwerktechniek te gebruiken. Dat wordt nog wel een uitdaging. Eens kijken hoever ik kom. Maar eerst nog een paar borduurtjes afronden.

Fijn weekend en geniet van het lekkere zomerweer. Handwerkje erbij, kopje koffie of thee. . .  soms heeft een mens weinig nodig om gelukkig te zijn.